Persoonlijk verhaal

”De telefoon gaat; ik ben bang dat ik jullie komende week nodig heb, mijn man ligt op sterven. We zijn al zo vaak langs het Afscheidshuis gelopen met de hond, maar de afspraak inplannen bleven we uitstellen.

Dat geeft helemaal niks, we gaan het nu oppakken.
Fijn zei ze, maar ik wil je wel wat vragen. Wij willen geen standaard afscheid zoals anderen, mogen we het Afscheidshuis ook anders gebruiken?

En standaard werd het niet, maar wel ontzettend liefdevol. Elke ochtend als ik met de hond langs liep, zag ik een paar wiebelende tenen van een dochter, languit op de bank liggen. Er werd in de avond lekker patat besteld en bezorgd en elke dag nog even samen lunchen bij hun dierbare.

Geen officiële dienst, maar twee avonden samenzijn met heel veel lieve mensen. De muziek (hard) aan, foto’s op het grote beeldscherm, lekkere hapjes en drankjes. De deur open en iedereen was welkom. Lange avonden met zoveel liefde van alle bezoekers, met veel gelach en af en toe een traan.
Wat vinden wij het fijn dat we zo’n plek kunnen bieden in Grou en in Leeuwarden!

Want zoals we al jaren zeggen; een afscheid moet passen bij het leven wat geleefd is en dit afscheid was helemaal zoals hij het in het leven ook deed”